Յանա Ղարիբյան
«ԻՐՈՀԱ» կենտրոնի անդամ
Իրոհա կենտրոնում հաճախ կազմակերպվում են զանազան միջոցառումներ։ Ես ուզում եմ պատմել դրանցից մեկի՝ «Մշակութային փոխանակման երեկո» միջոցառման նմասին։
Վերջերս մեզ այցելել էր ճապոնիայի համալսարանի ուսանողուհի՝ Ինագավա Միդորին (Միդորի սանը)։ Ինչպես նախատեսված էր ծրագրով, Միդորի սանը նախ մեզ սովորեցրեց պատրաստել ճապոնական քաղցրավենիք՝ ուիրո (外郎)։ Պատրաստման ձևը շատ հեշտ էր և շատ համեղ էր:
Քանի դեռ Ույրո-ն սառում էր սառնարանում, Միդորի սանը մեզ ներկայացրեց ճապոնիայի մշակույթը, պատմեց տեսարժան վայրերի և ճապոնացիների առօրյայի մասին: Միդորի սանը իր պրեզենտացիան անվանել էր «10–օրյա ճանապարհորդություն Ճապոնիայով», և իրոք ստացվեց վիրտուալ, բայց շատ հետաքրքիր ճանապարհորդություն։ Բացի նրանից, որ մենք շատ նոր բան իմացանք Միդորի սանի ներկայացրածից, մեր մեջ ավելի մեծացավ այդ հրաշագեղ երկիրը սեփական աչքերով տեսնելու ցանկությունը:
Մենք մեր հերթին նույնպես պատրաստվել էինք Միդորի սանի հետ հանդիպմանը: Մեր պրեզենտացիան, բնականաբար, Հայաստանի մասին էր և, բնականաբար, ճապոներեն լեզվով: Պրեզենտացիան մեր միասնական աշխատանքի արդյունքն էր, որն ինքնին շատ հետաքրքիր էր պրոցես էր: Այս անգամ որոշել էինք մանրամասն ներկայացնել հայկական երեք տոները՝ Վարդավառը, Սուրբ Սարգսի տոնը և Տրնդեզը (Տյառընդառաջ)։ Եվ որպեսզի մեր հյուրը ոչ միայն տեսականում, այլ նաև գործնականում «լիովին զգա» այդ տոների «ոգին», պրեզենտացիայի վերջում մենք նախ ջրեցինք Միդորի սանին, հետո միասին թռանք կրակի վրայով, իսկ վերջում համտեսեցինք աղի բլիթ։ Այս ամենը իհարկե սիմվոլիկ, բայց շատ զվարճալի էր: Հուսով եմ Միդորի սանին դուր եկավ։
Հետո մենք ծանոթացրեցինք Միդորի սանին հայկական տարազի հետ։ Նա հագավ տարազը (որը ի դեպ նրան շատ էր սազել) և մեզ հետ շուրջպար բռնեց։ ճապոնական և հայկական քաղցրավենիքի՝ միջոցառման սզբում պատրաստած Ույրո-ի և հայկական գաթա ու փախլավայի համտեսումով ավարտվեց մեր՝ Միդորի սանի հետ շատ ջերմ ու հաճելի հանդիպումը։
Միդորի սան, դոումո արիգատոու գոձաիմասիտա!
Հ.Գ. հաջորդ օրը ես տանը պատրաստեցի Ույրո: Իմ ընտանիքի բոլոր անդամները շատ հավանեցին:)