Շուշան Տոնյան
«Իրոհա» կենտրոնի անդամ
Կարծում եմ՝ շատ ժամանակ չի անցել այն օրվանից, երբ առաջին անգամ բացահայտեցի Ճապոնիան ինձ համար, երբ խնդրեցի մայրիկիս գիրք գնել Ճապոնիայի մասին, երբ առաջին անգամ ճապոնացի տեսա և ուրախությունից լաց եղա, երբ գրեցի ճապոներեն առաջին տառը` առաջին հիեորոգլիֆը …: Բայց իմ սերը Ճապոնիայի հանդեպ չի փոխվել, ավելի է ավելացել: Սակայն մի բան է փոխվել իմ մեջ. ես զգում եմ, որ Ճապոնիան ինձ ավելի ու ավելի է մոտեցել, որ այժմ ճապոնացի տեսնելիս ոչ թե լաց եմ լինում, այլ ցանկանում խոսել նրա հետ իմ սիրելի լեզվով, խոսել, խոսել ամեն օր, բոլորի հետ ճապոներեն: Եվ այս ամենը իմ սիրելի Իրոհա կենտրոնի և սենսեյի շնորհիվ: Մենք Իրոհա կենտրոնում հաճախակի միջոցառումներ ենք ունենում, որոնք հաճելի են և հետաքրքիր: Յուրաքանչյուր միջոցառումից հետո մի նոր բան եմ սովորում Ճապոնիայի մասին:
Օրինակ, նախորդ կիրակի ես հնարավորություն ունեցա Իրոհայում ավելի մոտիկից ծանոթանալու ճապոնական խոհանոցին և մարտի 3- ին նշվող աղջիկների և տիկնիկների տոնին՝ Հինամացուրիին: Իրոհա կենտրոն հյուր էր եկել մի ճապոնուհի ՝ Կումի սանը: Նա մեզ համար ճապոնական խոհանոցից հետաքրքիր խորտիկներ պատրաստեց, իսկ մենք ամբողջ ժամանակ ուշի ուշով դիտում էինք, ապա փորձեցինք ինքներս պատրաստել: Ես գոհունակությամբ նկատեցի, որ մի փոքր կարողանում եմ հասկանալ Կումի սանի մեկնաբանությունները:
Այնուհետև ճապոնական խոհանոցը վայելելուց հետո սկսեցինք տիկնիկներ պատրաստել հինակաձարիի համար : Հինակաձարին զարդարում են աղջիկների տոնի՝ Հինամացուրիի ժամանակ: Այն բաղկացած է հինգ աստիճանից. առաջին աստիճանը զբաղեցնում են կայսրը և կայսրուհին, հետո պալատական տիկնայք, երրորդ աստիճանին՝ երաժիշտները և արվեստագետները, հասարակ մարդիկ, և վերջին աստիճանին դնում են իրեր:
Մենք մեր տիկնիկները պատրաստեցինք թղթից՝ օրիգամիով: Օրիգամին թուղթ ծալելու ճապոնական արվեստ է, որը լայն տարածում է գտել ոչ միայն Ճապոնիայում, այլև ողջ աշխարհում: Մենք ծալեցինք տիկնիկները և դրեցինք հինակաձարիին: Հիանալի, պայծառ ու, ամենակարևորը, Ճապոնիայով լեցուն օր էր:
