Զարինե Հովակիմյան «Իրոհա» կենտրոնի անդամ Վերջերս «Իրոհա» կենտրոնը նորից մարդաշատ էր: Այս անգամ կենտրոնում նշում էինք ճապոնական ավանդական տոներից մեկը՝ Սեցուբունը: Անկեղծ ասած ես առաջին անգամ էի լսում և մասնկացում այդ տոնին ու ասեմ, որ շատ տպավորված եմ: Ճապոնիան և ճապոնացիները չեն դադարում ամեն անգամ ինձ զարմացնել իրենց յուրահատուկ մտքերով և լուծումներով: Միջոցառման սկզբում մեր ուսուցիչները մեզ բացատրեցին ինչ է Սեցուբունը և ինչպես են այն նշվում: Այնուհետև ցուցադրեցին նկարներ և տեսանյութեր, թե ինչպես են տոնում Սեցուբունը ճապոնացիները: Այդ ամենից հետո սկսվեց «տոնը»: Ինքներս մեր ձեռքով սովորեցինք պատրաստել Էհոու-մակի: Մի փոքր բարդ էր, երևի այն պատճառով, որ առաջին անգամն էր, բայց կարծում եմ բոլորիս մոտ շատ լավ ստացվեց: Պատրաստելուց
Ճապոնական Նոր Տարին «Իրոհա» կենտրոնում
Շուշան Հակոբյան «Իրոհա» կենտրոնի անդամ Ճապոնիայում Ամանորը ամենասպասված և սիրելի տոներից մեկն է: Նախկինում այն նշում էին չինական լուսնային օրացույցի համաձայն գարնան սկզբին, սակայն 1873 թ. սկսած ճապոնացիներն անցում են կատարում բոլորի կողմից ընդունված Գրիգորյան օրացույցին` Ամանորը նշելով հունվարի 1-ին: Ճապոնիայում դեկտեմբերի 28-ից մինչև հունվարի 4-ը հանգստյան օրեր են համարվում բոլորի համար: Նախատոնական օրերին ճապոնական քաղաքների փողոցներում բացված ամանորյա շուկաներում վաճառվում է գրեթե ամեն ինչ` հուշանվերներ, թալիսմաններ, ամենատարբեր ծիսական պարագաներ և այլն: Տոնական զարդարանքի յուրօրինակ մասն է կազմում կադոմացուն (門松, «շքամուտքի սոճի»), որը պատրաստում են ծղոտե պարաններով միմյանց կապված սոճուց և բամբուկից, զարդարում մանդարինով, ջրիմուռներով, այլ պարագաներով և դնում դրսում` դռան առջև` ողջունելու համար Նոր Տարվա աստվածություն Տոշիգամիին (年神): Ամանորի
Ինչու՞ Ճապոներեն
Անի Ռոստոմյան «Իրոհա» կենտրոնի անդամ Ճապոնիան յուրօրինակ մշակույթով, կենցաղով, ավանդույթներով և նույնիսկ յուրօրինակ մարդկանց երկիր է: Ծագող արևի երկրում շատ զարմանահրաշ ավանդույթներ, գեղեցիկ և ինքնաոճ քաղաքներ կան: Ես մանկուց սիրում էի նայել Ճապոնական անիմացիոն ֆիլմեր, նրանց կանանց և աղջիկների տարազներն ու սանրվածքները գերում էին ինձ: Ժամանակի ընթացքում ես անընդհատ առնչվում էի ճապոնական տեխնիկայի, ավտոմեքենաների, սպասքի և ուտեստների հետ և միշտ լսում էի նույն գովասանքի խոսքերը, թե դրանք լավագույնն են: Մի անգամ մի գեղեցիկ նկար տեսա ամսագրում, որտեղ Ճապոնական գարուն էր պատկերված՝ բալենիների այգում: Այդ պատկերն այնքան տպավորվեց իմ մեջ, որ հենց հաջորդ օրվանից ես ինձ համար որոշեցի, որ պետք է սովորեմ այդ անսովոր ու հետաքրքիր երկրի լեզուն և անպայման պետք