Japanese Culture

Յանա Ղարիբյան «ԻՐՈՀԱ» կենտրոնի անդամ Իրոհա կենտրոնում հաճախ կազմակերպվում են զանազան միջոցառումներ։ Ես ուզում եմ պատմել դրանցից մեկի՝ «Մշակութային փոխանակման երեկո» միջոցառման նմասին։ Վերջերս մեզ այցելել էր ճապոնիայի համալսարանի ուսանողուհի՝ Ինագավա Միդորին (Միդորի սանը)։ Ինչպես նախատեսված էր ծրագրով, Միդորի սանը նախ մեզ սովորեցրեց պատրաստել ճապոնական քաղցրավենիք՝ ուիրո (外郎)։ Պատրաստման ձևը շատ հեշտ էր և շատ համեղ էր: Քանի դեռ Ույրո-ն սառում էր սառնարանում, Միդորի սանը մեզ ներկայացրեց ճապոնիայի մշակույթը, պատմեց տեսարժան վայրերի և ճապոնացիների առօրյայի մասին: Միդորի սանը իր պրեզենտացիան անվանել էր «10–օրյա ճանապարհորդություն Ճապոնիայով», և իրոք ստացվեց վիրտուալ, բայց շատ հետաքրքիր ճանապարհորդություն։ Բացի նրանից, որ մենք շատ նոր բան իմացանք Միդորի սանի ներկայացրածից, մեր մեջ ավելի մեծացավ այդ հրաշագեղ

Շահվերդյան Դիանա «ԻՐՈՀԱ»կենտրոնի անդամ Հանամի նշանակում է ծաղիկներով հիանալ: Ճապոնիայում շատ են սակուրայի (վայրի բալենի) ծառերը, որոնց ծաղկման ժամանակ ճապոնացիները սովորաբար ընտանիքով կամ ընկերների հետ միասին այդ ծառերի տակ փոքրիկ խնջույքներ են անում: Այս ավանդույթը եկել է դեռ հին ժամանակներից և պահպանվել մինչ մեր օրերը: «Իրոհա» կենտրոնի անդամները նույնպես նշում են այս տոնը:  Ծաղիկների ծաղկման շրջանում՝ Հանամի անելու նպատակով, մենք գնացինք Արմավիրի մարզի Գետաշեն գյուղ: Մեզ հետ էին եկել նաև մեր կենտրոնի ճապոնացի ընկերները: Մինչ Գետաշեն հասնելը այցելեցինք Սարդարապատ հուշահամալիր: Մեր ճապոնացի ընկերները, ի դեպ և ես, առաջին անգամ էինք Սարդրապատում և շատ տպավորված էինք: Հասնելով Գետաշեն նախ այցելեցինք մեր ընկերուհու՝ Իրոհա կենտրոնի անդամներից մեկի տատիկին, ով աճեցնում է շատ

Շուշան Տոնյան «Իրոհա» կենտրոնի անդամ Կարծում եմ՝ շատ ժամանակ չի անցել այն օրվանից, երբ առաջին անգամ բացահայտեցի Ճապոնիան ինձ համար, երբ խնդրեցի մայրիկիս գիրք գնել Ճապոնիայի մասին, երբ առաջին անգամ ճապոնացի տեսա և ուրախությունից լաց եղա, երբ գրեցի ճապոներեն առաջին տառը` առաջին հիեորոգլիֆը …: Բայց իմ սերը Ճապոնիայի հանդեպ չի փոխվել, ավելի է ավելացել: Սակայն մի բան է փոխվել իմ մեջ. ես զգում եմ, որ Ճապոնիան ինձ ավելի ու ավելի է մոտեցել, որ այժմ ճապոնացի տեսնելիս ոչ թե լաց եմ լինում, այլ ցանկանում խոսել նրա հետ իմ սիրելի լեզվով, խոսել, խոսել ամեն օր, բոլորի հետ ճապոներեն: Եվ այս ամենը իմ սիրելի Իրոհա կենտրոնի և սենսեյի շնորհիվ: Մենք Իրոհա կենտրոնում հաճախակի

Զարինե Հովակիմյան «Իրոհա» կենտրոնի անդամ Վերջերս «Իրոհա» կենտրոնը նորից մարդաշատ էր: Այս անգամ կենտրոնում նշում էինք ճապոնական ավանդական տոներից մեկը՝ Սեցուբունը: Անկեղծ ասած ես առաջին անգամ էի լսում և մասնկացում այդ տոնին ու ասեմ, որ շատ տպավորված եմ: Ճապոնիան և ճապոնացիները չեն դադարում ամեն անգամ ինձ զարմացնել իրենց յուրահատուկ մտքերով և լուծումներով: Միջոցառման սկզբում մեր ուսուցիչները մեզ բացատրեցին ինչ է Սեցուբունը և ինչպես են այն նշվում: Այնուհետև ցուցադրեցին նկարներ և տեսանյութեր, թե ինչպես են տոնում Սեցուբունը ճապոնացիները:   Այդ ամենից հետո սկսվեց «տոնը»: Ինքներս մեր ձեռքով սովորեցինք պատրաստել Էհոու-մակի: Մի փոքր բարդ էր, երևի այն պատճառով, որ առաջին անգամն էր, բայց կարծում եմ բոլորիս մոտ շատ լավ ստացվեց:   Պատրաստելուց

Շուշան Հակոբյան «Իրոհա» կենտրոնի անդամ Ճապոնիայում Ամանորը ամենասպասված և սիրելի տոներից մեկն է: Նախկինում այն նշում էին չինական լուսնային օրացույցի համաձայն գարնան սկզբին, սակայն 1873 թ. սկսած ճապոնացիներն անցում են կատարում բոլորի կողմից ընդունված Գրիգորյան օրացույցին` Ամանորը նշելով հունվարի 1-ին: Ճապոնիայում դեկտեմբերի 28-ից մինչև հունվարի 4-ը հանգստյան օրեր են համարվում բոլորի համար: Նախատոնական օրերին ճապոնական քաղաքների փողոցներում բացված ամանորյա շուկաներում վաճառվում է գրեթե ամեն ինչ` հուշանվերներ, թալիսմաններ, ամենատարբեր ծիսական պարագաներ և այլն: Տոնական զարդարանքի յուրօրինակ մասն է կազմում կադոմացուն (門松, «շքամուտքի սոճի»), որը պատրաստում են ծղոտե պարաններով միմյանց կապված սոճուց և բամբուկից, զարդարում մանդարինով, ջրիմուռներով, այլ պարագաներով և դնում դրսում` դռան առջև` ողջունելու համար Նոր Տարվա աստվածություն Տոշիգամիին (年神): Ամանորի